Η απάντηση εδώ φαίνεται σχεδόν αναμενόμενη, γιατί θα χρειαστεί να πω πως η σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού προέχει μέσα στην οικογένεια και έχει μεγαλύτερη βαρύτητα έναντι οτιδήποτε άλλου.
Αρχικά, οι καυγάδες και η βία είναι δεδομένο πως βλάπτουν τη υγεία του παιδιού ανεξάρτητα από την ηλικία του, είτε είναι βρέφος, είτε έφηβος. Και δεν αναφέρομαι στη σωματική βία που απευθύνεται προς το παιδί, που εννοείται πως είναι καταδικαστέα. Μιλάω περισσότερο είτε για τη ψυχολογική βία προς το παιδί, είτε για τη σωματική βία μεταξύ των γονέων την οποία το παιδί, βλέπει, παρατηρεί και του γίνεται βίωμα.
Όταν λοιπόν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις, αυτές πρέπει να σταματήσουν ώστε το παιδί να προστατευτεί για να μη τραυματίσουν τον ψυχισμό του.
Η βία μεταξύ των γονέων μπορεί να υπάρχει είτε αυτοί είναι μαζί, είτε είναι χωρισμένοι. Στη δεύτερη περίπτωση βέβαια οι πιθανότητες είναι μικρότερες, όμως δε σημαίνει ότι όταν χωρίζουν οι γονείς τα προβλήματα βίας και καβγάδων λύνονται αυτόματα.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πούμε πως πρώτα από όλα πρέπει να απομακρύνουμε τα παιδιά από οποιαδήποτε μορφή βίας μέσα στην οικογένεια, είτε οι γονείς είναι μαζί, είτε είναι χωρισμένοι. Αν ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι οι γονείς να χωρίσουν, τότε ίσως ο χωρισμός να είναι η λύση.
Διαφορετικά, όταν υπερισχύει το σκεπτικό «θα μείνω για την οικογένεια, δε θα διαλύσω την οικογένειά μου», αλλά ταυτόχρονα το περιβάλλον μέσα στην οικογένεια είναι παθολογικό και επιβλαβές για το παιδί, αυτό συνήθως δημιουργεί προβλήματα στα παιδιά είτε τώρα, είτε μελλοντικά.
Αρχικά, οι καυγάδες και η βία είναι δεδομένο πως βλάπτουν τη υγεία του παιδιού ανεξάρτητα από την ηλικία του, είτε είναι βρέφος, είτε έφηβος. Και δεν αναφέρομαι στη σωματική βία που απευθύνεται προς το παιδί, που εννοείται πως είναι καταδικαστέα. Μιλάω περισσότερο είτε για τη ψυχολογική βία προς το παιδί, είτε για τη σωματική βία μεταξύ των γονέων την οποία το παιδί, βλέπει, παρατηρεί και του γίνεται βίωμα.
Όταν λοιπόν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις, αυτές πρέπει να σταματήσουν ώστε το παιδί να προστατευτεί για να μη τραυματίσουν τον ψυχισμό του.
Η βία μεταξύ των γονέων μπορεί να υπάρχει είτε αυτοί είναι μαζί, είτε είναι χωρισμένοι. Στη δεύτερη περίπτωση βέβαια οι πιθανότητες είναι μικρότερες, όμως δε σημαίνει ότι όταν χωρίζουν οι γονείς τα προβλήματα βίας και καβγάδων λύνονται αυτόματα.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να πούμε πως πρώτα από όλα πρέπει να απομακρύνουμε τα παιδιά από οποιαδήποτε μορφή βίας μέσα στην οικογένεια, είτε οι γονείς είναι μαζί, είτε είναι χωρισμένοι. Αν ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι οι γονείς να χωρίσουν, τότε ίσως ο χωρισμός να είναι η λύση.
Διαφορετικά, όταν υπερισχύει το σκεπτικό «θα μείνω για την οικογένεια, δε θα διαλύσω την οικογένειά μου», αλλά ταυτόχρονα το περιβάλλον μέσα στην οικογένεια είναι παθολογικό και επιβλαβές για το παιδί, αυτό συνήθως δημιουργεί προβλήματα στα παιδιά είτε τώρα, είτε μελλοντικά.