Αρχικά, αξίζει να αναφέρουμε πως δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος ορισμός για την ευτυχία. Ακόμη και οι ίδιοι οι επιστήμονες που μελετούν την ευτυχία δε συμφωνούν μεταξύ τους για το τι είναι πραγματικά και για το πώς μπορούμε να επιτύχουμε την ευτυχία.
Φαίνεται λοιπόν πως η ευτυχία είναι μία καθαρά υποκειμενική κατάσταση. Δηλαδή αλλιώς αισθάνομαι εγώ την ευτυχία, αλλιώς εσύ, αλλιώς κάποιος άλλος. Για όσους μας ενδιαφέρει να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι, γιατί κάποιον μπορεί να μην το αφορά, είναι και αυτό μία περίπτωση, νομίζω πως είναι σημαντικό για αρχή καταλάβουμε τι σημαίνει γι εμάς ευτυχία, για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Για παράδειγμα, μπορεί για τον Χ ευτυχία να σημαίνει να μπορεί να απολαμβάνει τις στιγμές και τις μικρές χαρές στη ζωή του. Για τον Ψ ευτυχία μπορεί να πετυχαίνει τους στόχους του. Για τον Ζ να είναι υγιής αυτός και τα άτομα που αγαπάει και ούτω καθεξής.
Αφού κατανοήσουμε τι είναι ευτυχία για εμάς, τότε θα ξέρουμε πως θα είμαστε όταν την επιτύχουμε. Αν γνωρίζω δηλαδή πως ευτυχία για μένα σημαίνει να ταξιδεύω και να γνωρίζω καινούρια μέρη, τότε θα ξέρω πως όταν θα είναι ικανός να ταξιδεύω όπως θέλω, τότε μάλλον να είμαι ευτυχισμένος. Έπειτα, θα χρειαστεί να δούμε τι πρέπει να κάνω στην πράξη ώστε να φτάσω σε αυτό το σημείο να λέω πως είμαι ικανός να ταξιδεύω. Για παράδειγμα, αυτό που μπορώ να κάνω στην πράξη, είναι να αποταμιεύω χρήματα. Και άλλα.
Ωστόσο, η ευτυχία είναι εσωτερική κατάσταση, είναι ένα συναίσθημα, όπως είναι η χαρά, η λύπη, ο θυμός. Αυτό σημαίνει πως σαν συναίσθημα έρχεται και φεύγει. Ξαναέρχεται και ξαναφεύγει. Είναι δύσκολο να είμαστε μονίμως ευτυχισμένοι, όπως είναι δύσκολο να είμαστε μονίμως χαρούμενοι, ή θυμωμένοι. Ίσως τελικά να μη χρειάζεται να είμαστε να μονίμως ευτυχισμένοι γιατί κάποιοι λένε πως εκτιμάς αυτό που έχεις μόνο όταν το χάνεις. Για να μπορέσουμε λοιπόν να είμαστε ευτυχισμένοι, χρειάζεται να ζούμε και κάποιες στιγμές που αυτή η ευτυχία μας λείπει, ώστε να έχουμε κίνητρο και να θέλουμε να την αποκτήσουμε και πάλι.
Τέλος, είναι δύσκολο να κάνουμε έναν διαχωρισμό στο αν οι παράγοντες που διαμορφώνουν την ευτυχία είναι εσωτερικοί ή εξωτερικοί. Αυτό γιατί όλοι οι παράγοντες, ακόμη και οι εντελώς εξωτερικοί, όπως είναι να αντικείμενα, τα υλικά αγαθά, και άλλα, έχουν αξία μόνο αν για εμάς σημαίνουν κάτι σημαντικό. Ένα ίδιας αξίας αυτοκίνητο μπορεί εμένα να με κάνει ευτυχισμένο, εσένα όχι. Από την άλλη, εγώ μπορεί να απολαμβάνω μία σχέση και να αισθάνομαι ευτυχία μέσα στη σχέση, αλλά το άλλο άτομο να αισθάνεται άσχημα ή βαρετά. Σημασία λοιπόν έχει το προσωπικό νόημα που έχει για εμάς κάθε παράγοντας, είτε είναι εσωτερικός είτε εξωτερικός, και το κατά πόσο αυτός ο παράγοντας συνδέεται με την εικόνα της ευτυχίας που είπαμε πιο πάνω.
Κλείνοντας ας κρατήσουμε το η ευτυχία είναι μάλλον μία συνεχής διαδικασία προς κάτι καλύτερο και πιο αισιόδοξο το οποίο μας κάνει να αισθανόμαστε πλήρεις ως άνθρωποι, παρά μία στάσιμη κατάσταση που μπορούμε να φτάσουμε και να μείνουμε εκεί για πάντα.
Φαίνεται λοιπόν πως η ευτυχία είναι μία καθαρά υποκειμενική κατάσταση. Δηλαδή αλλιώς αισθάνομαι εγώ την ευτυχία, αλλιώς εσύ, αλλιώς κάποιος άλλος. Για όσους μας ενδιαφέρει να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι, γιατί κάποιον μπορεί να μην το αφορά, είναι και αυτό μία περίπτωση, νομίζω πως είναι σημαντικό για αρχή καταλάβουμε τι σημαίνει γι εμάς ευτυχία, για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Για παράδειγμα, μπορεί για τον Χ ευτυχία να σημαίνει να μπορεί να απολαμβάνει τις στιγμές και τις μικρές χαρές στη ζωή του. Για τον Ψ ευτυχία μπορεί να πετυχαίνει τους στόχους του. Για τον Ζ να είναι υγιής αυτός και τα άτομα που αγαπάει και ούτω καθεξής.
Αφού κατανοήσουμε τι είναι ευτυχία για εμάς, τότε θα ξέρουμε πως θα είμαστε όταν την επιτύχουμε. Αν γνωρίζω δηλαδή πως ευτυχία για μένα σημαίνει να ταξιδεύω και να γνωρίζω καινούρια μέρη, τότε θα ξέρω πως όταν θα είναι ικανός να ταξιδεύω όπως θέλω, τότε μάλλον να είμαι ευτυχισμένος. Έπειτα, θα χρειαστεί να δούμε τι πρέπει να κάνω στην πράξη ώστε να φτάσω σε αυτό το σημείο να λέω πως είμαι ικανός να ταξιδεύω. Για παράδειγμα, αυτό που μπορώ να κάνω στην πράξη, είναι να αποταμιεύω χρήματα. Και άλλα.
Ωστόσο, η ευτυχία είναι εσωτερική κατάσταση, είναι ένα συναίσθημα, όπως είναι η χαρά, η λύπη, ο θυμός. Αυτό σημαίνει πως σαν συναίσθημα έρχεται και φεύγει. Ξαναέρχεται και ξαναφεύγει. Είναι δύσκολο να είμαστε μονίμως ευτυχισμένοι, όπως είναι δύσκολο να είμαστε μονίμως χαρούμενοι, ή θυμωμένοι. Ίσως τελικά να μη χρειάζεται να είμαστε να μονίμως ευτυχισμένοι γιατί κάποιοι λένε πως εκτιμάς αυτό που έχεις μόνο όταν το χάνεις. Για να μπορέσουμε λοιπόν να είμαστε ευτυχισμένοι, χρειάζεται να ζούμε και κάποιες στιγμές που αυτή η ευτυχία μας λείπει, ώστε να έχουμε κίνητρο και να θέλουμε να την αποκτήσουμε και πάλι.
Τέλος, είναι δύσκολο να κάνουμε έναν διαχωρισμό στο αν οι παράγοντες που διαμορφώνουν την ευτυχία είναι εσωτερικοί ή εξωτερικοί. Αυτό γιατί όλοι οι παράγοντες, ακόμη και οι εντελώς εξωτερικοί, όπως είναι να αντικείμενα, τα υλικά αγαθά, και άλλα, έχουν αξία μόνο αν για εμάς σημαίνουν κάτι σημαντικό. Ένα ίδιας αξίας αυτοκίνητο μπορεί εμένα να με κάνει ευτυχισμένο, εσένα όχι. Από την άλλη, εγώ μπορεί να απολαμβάνω μία σχέση και να αισθάνομαι ευτυχία μέσα στη σχέση, αλλά το άλλο άτομο να αισθάνεται άσχημα ή βαρετά. Σημασία λοιπόν έχει το προσωπικό νόημα που έχει για εμάς κάθε παράγοντας, είτε είναι εσωτερικός είτε εξωτερικός, και το κατά πόσο αυτός ο παράγοντας συνδέεται με την εικόνα της ευτυχίας που είπαμε πιο πάνω.
Κλείνοντας ας κρατήσουμε το η ευτυχία είναι μάλλον μία συνεχής διαδικασία προς κάτι καλύτερο και πιο αισιόδοξο το οποίο μας κάνει να αισθανόμαστε πλήρεις ως άνθρωποι, παρά μία στάσιμη κατάσταση που μπορούμε να φτάσουμε και να μείνουμε εκεί για πάντα.